Rond 1920 werkte veel kantoorpersoneel als stenotypiste of secretaresse. Zij werkten voornamelijk met een typemachine. Rond het jaar 1926 lag het percentage wat met de typemachine werkte al rond de 88 procent. Men kwam er ook achter dat de grote kantoorruimte niet efficiënt was. De inrichting van deze ruimte ging op de schop. Invloedrijke architecten zoals Le Corbusier werden aangesteld om samen met Frederick Taylor het kantoor effectiever te ontwerpen. Er moest een ideale werkplek ontstaan. Natuurlijk waren Le Corbusier en Frederik Taylor niet de enige die met ideeën rondliepen, ook anderen gingen aan de slag met plannen voor een ideale kantoorplek.

Van een grote naar een kleine plek

Rond de jaren zestig kwamen er steeds meer anderen met nieuwe ideeën over het kantoor. Rust en ruimte moest voor minder afleiding zorgen en het werken efficiënter maken. Ook privacy werd belangrijker. Robert Propst lanceerde zijn Action Office. Dit Action Office systeem had werkvlakken die aangepast konden worden en meubilair dat kon verschuiven. Het werd geen succes. Zijn tweede versie Cubicle daarentegen wel. De modules in dit project en de ruimten met verticale scheidingswanden kon een werkplek voor een groep ineens veranderen in een werkplek voor een individu.

Het welzijn van de werknemer in het gedrang

De bedoeling van de ontwerper was om meer persoonlijke ruimte te creëren en meer privacy, maar het werd juist ingezet om meer medewerkers in een ruimte te kunnen proppen. De gemiddelde werknemer ging van 46 m2 naar 19 m2 in 2010. Vandaag de dag werken nog steeds 70% van de Amerikaanse bedrijven volgens een soort van Action Office systeem. Inmiddels is er ook door onderzoekers aangetoond dat deze manier van werken eigenlijk heel erg uitputtend kan zijn op het geestelijke vlak, het veroorzaakt stress en het is fysiologisch ongezond. Als we voortdurend gestoord worden tijdens het werk of blootgesteld worden aan veel lawaai en een gebrek aan persoonlijke ruimte hebben, dan neem onze bloeddruk alleen maar toe en dat is niet goed voor het afweersysteem van ons lichaam. In 2000 overleed Robert Propst, maar hij gaf voor zijn dood aan verbitterd te zijn over de verkeerde toepassing van zijn projecten. Hij veroordeelde de werkgevers over deze manier van toepassen. Het gaf aan dat zij alleen maar wilde besparen op de uitgaven en daarbij voorbijgingen aan het welzijn van de werknemers.