Het kantoor van tegenwoordig ziet er heel anders uit als het kantoor uit vroegere tijden. De kantoorklerk zat vroeger meestal in een slecht verlichte ruimte waar behoorlijk wat werd afgerookt. De verlichting van het kantoor was niet alleen slecht, maar ook het kantoormeubilair liet nog weleens wat te wensen over. De meeste kantoorklerken hadden aan het eind van de dag een verkrampte rug door de slechte houding die ze op de kantoorstoel ontwikkelden.

De kantoorklerk

Toch was de klerk een felbegeerde functie. Zowel kooplieden, als banken, juristen, verzekeringsmaatschappijen hadden klerken in dienst. Ook al was het werk ongelooflijk saai, het was altijd nog beter dan kolenscheppen. Het kantoorwerk bestond voornamelijk uit papierwerk. Zelfs de aristocratische families hadden vaak een eigen klerk om de administratie in te voeren. Toch hadden zelfs deze rijke families niet de kantoren zoals we die nu gewend zijn. Het moderne kantoor kwam pas veel later. De klerken werden wel meer zichtbaar tijdens opkomst van de industrialisatie in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. Ze kregen meer bevoegdheid en waren minder geïsoleerd aan het werk. Het betekende ook nog meer papierwerk.

Witte boorden personeel

Rond 1880 had ongeveer vijf procent van de beroepsbevolking een baan op kantoor. Zeker in de grotere steden groeide deze groep enorm. Toch was er nog steeds geen volledige waardering. De Amerikanen waren nog steeds van mening dat boeren en arbeiders iets produceerden en de kantoorklerk produceerde niets. Toch gingen steeds meer mensen met hun hoofd werken in plaats van met hun handen. Het percentage kantoorpersoneel steeg tussen 1860 en 1920 in een rap tempo. Grote Amerikaanse bedrijven hadden veel ‘witte boorden personeel’ nodig om grote klussen te begeleiden. Zeker de aanleg van de treinrails in de VS heeft flink bijgedragen aan de veranderingen. Er waren steeds meer ‘managers’ nodig. De administratie en de bureaucratie namen de zakenwereld over. Er waren ook steeds meer kantoren nodig.

Kennis en fysieke arbeid scheiden

Rond 1860 werd het door het gebruik van stalen geraamten mogelijk om zeer hoge gebouwen te bouwen, zeker met de komst van de nieuwe liften. Tegen de muur werden hoge stalen archiefkasten geplaatst, het kantoorgebeuren ging verticaal. Dit alles creëerde nieuwe behoeften waardoor er nog meer kantoormedewerkers nodig waren en nog meer kantoren. Er kwam ook het besef dat er behoefte was aan efficiëntie. De ingenieur Frederick Taylor ging hiermee aan de slag bij het staalbedrijf Bethlehem Iron Company. Fysieke activiteiten moesten fysiek blijven en de kennis werd verplaatst naar de kantoorbedienden. Hierdoor ontstond weer een nieuwe bedrijfstak, namelijk efficiënte bedrijfsprocessen in kaart brengen. Nog meer papierwerk en nog meer kantoormedewerkers. Er werd een speciale afdeling in het leven geroepen, namelijk de HR (Human resources) afdeling of wel de afdeling personeelszaken. Dit proces waarbij de arbeid van de kennis wordt gescheiden wordt het Taylorisme genoemd.